Zasłonak malachitowy
.jpg)
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
zasłonak malachitowy |
| Nazwa systematyczna | |
| Cortinarius malachius (Fr.) Fr. Epicr. syst. mycol. (Upsaliae): 296 (1838) [1836-1838] | |
.jpg)
.jpg)
Zasłonak malachitowy (Cortinarius malachius (Fr.) Fr.) – gatunek grzybów należący do rodziny zasłonakowatych (Cortinariaceae)[1].
Systematyka i nazewnictwo
[edytuj | edytuj kod]Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Cortinarius, Cortinariaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy zdiagnozował go w 1818 r. Elias Fries nadając mu nazwę Agaricus malachius. Ten sam autor w 1838 r. przeniósł go do rodzaju Cortinarius[1].
- Agaricus impennis var. lucorum Fr.
- Agaricus malachius Fr. 1818
- Cortinarius malachioides P.D. Orton 1958
- Cortinarius malachius f. cholagogus Bidaud, Moënne-Locc. & Reumaux 2002
- Cortinarius malachius f. crinitus Bidaud & Reumaux 2002
- Cortinarius malachius (Fr.) Fr. 1838 f. malachius
- Cortinarius malachius var. lucorum (Fr.) Soop 1990
- Cortinarius malachius (Fr.) Fr. 1838 var. malachius
Nazwę polską nadali Stanisław Domański w 1955 r. i Andrzej Nespiak w 1975 r.[3]
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Średnica 2–8 cm, początkowo wypukły, dzwonkowaty, potem łukowaty, w końcu spłaszczony z szerokim garbem. Powierzchnia jedwabista lub filcowata, o włókienkach dobrze przylegających. Jest nieco higrofaniczny; w stanie wilgotnym ma barwę początkowo blado liliową, potem beżową, w stanie suchym szarobrązową. Zasnówka biała[4].
Przyrośnięte, średniogęste, początkowo o barwie od purpurowej do brązowej, potem rdzawobrązowej, często z białymi ostrzami[4].
Wysokość 4–9 cm, grubość 1–2 cm, walcowaty, z bulwą w podstawie. Powierzchnia jedwabista, w górnej części trzonu fioletowawa, niżej początkowo kremowa, potem brązowawa[4].
Miękki, białawy, w górnej części trzonu fioletowawy, u podstawy trzonu żółtawy. Smak i zapach niewyraźny[4].
Elipsoidalne lub migdałowate, drobno i gęsto brodawkowane, o rozmiarach 9–11,5 × 6–7 μm[4].
Występowanie i siedlisko
[edytuj | edytuj kod]Występuje w Ameryce Północnej, Europie i Maroku[5]. W Polsce znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Ma status R – gatunek potencjalnie zagrożony z powodu ograniczonego zasięgu geograficznego i małych obszarów siedliskowych[6]. W piśmiennictwie naukowym na terenie Polski do 2003 r. podano 7 stanowisk[3]. Nowsze stanowiska podaje internetowy atlas grzybów[7].
Grzyb mikoryzowy. Rośnie na ziemi w lasach iglastych i mieszanych, najczęściej pod świerkami. Grzyb niejadalny[4].
Gatunki podobne
[edytuj | edytuj kod]Podobny jest Cortinarius quarciticus, ale rośnie w lasach sosnowych i ma mniejsze zarodniki[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Index Fungorum. [dostęp 2018-01-11]. (ang.).
- ↑ Species Fungorum. [dostęp 2018-01-12]. (ang.).
- ↑ a b Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ a b c d e f g Mycoquebec. org. Cortinarius limonius / Cortinaire omboné. [dostęp 2018-01-10].
- ↑ Discover Life Maps. [dostęp 2018-01-10].
- ↑ Zbigniew Mirek: Red list of plants and fungi in Poland = Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany. Polish Academy of Sciences, 2006. ISBN 83-89648-38-5.
- ↑ Stanowiska Cortinarius malachius w Polsce. [dostęp 2018-01-11].